Książka z haftem w tle... - "Damy z Grace Adieu i inne opowieści” - Susanna Clarke

-->

„Magia jest niczym wino i jeśli do niej nie przywykłeś odurzy cię…”

Z twórczością Susanny Clarke zetknęłam się przy jej debiutanckiej powieść fantasy "Jonathan Strange i pan Norrell" za którą otrzymała nagrodę Hugo i World Fantasy Award. Książka bardzo mi przypadła do gustu, dlatego z przyjemnością sięgnęłam do jej zbioru opowiadań “Damy z Grace Adieu i inne opowieści”. Dwa z nich dotyczą haftu, a właściwie pokazują jego mroczną odsłonę. Są to:

- "Książę Wellington gubi swojego konia"  i "Ściegi i hafty".

W opowiadaniu "Książę Wellington gubi swojego konia" haftowane obrazy stają się odzwierciedleniem przyszłości. Sprucie i nowe ściegi pozwalały na zmianę wyhaftowanego niekorzystnego losu.

W "Ściegach i haftach" - haftowane wzory miały sprowadzić chorobę i śmierć osobie obdarowanej.

„Faerie nigdy nie jest tak odległa jak nam się wydaje.

Bywa, że nagle przekraczacie niewidzialną granicę

i musicie radzić sobie - najlepiej jak potraficie –

z kapryśnymi księżniczkami, mściwymi sowami, damami

zajętymi haftowaniem straszliwych wyroków losu,

z niekończącymi się ścieżkami, wijącymi się w głębi ciemnych

lasów, oraz domami, które za każdym razem wyglądają inaczej”.

Zapraszam do lektury też pozostałych opowiadań, czasem mrocznych, czasem wesołych, ale pełnych magii.

ABC wybór tamborka

Tamborek jest to okrągła rama, składająca się z dwóch obręczy nachodzących na siebie, z tym że na szerszej znajduje się mechanizm spinający. 
Dobry tamborek powinien dobrze napinać i trzymać tkaninę, nie brudzić i nie niszczyć tkaniny i haftu.

Produkowane są z plastiku i drewna o różnej średnicy i grubości. Wybór rozmiaru zależy od wielkości haftu i sposobu wykorzystywania: trzymany w rękach, umieszczany na stojaku. Rozmiar określany jest w calach lub centymetrach.

Tamborki plastikowe zazwyczaj nie trzymają dobrze tkaniny, dlatego zdecydowanie polecam drewniane.

Przy zakupie zwracam uwagę na jakość użytego materiału i solidność mechanizmu do regulacji naciągu tkaniny.

Drewniany powinien być z kilku warstw drewna (3-4 warstwy - widoczne dopiero przy bliższym przyjrzeniu się) o oszlifowanych, zaokrąglonych bokach na zewnątrz i wewnątrz (nie niszczą tkaniny). Śruba regulująca powinna łatwo się dokręcać i rozkręcać (często się z tego korzysta), mieć dobry uchwyt do odkręcania (wydłużony kształt lub śruba motylkowa). Mechanizm trzymający śrubę też powinien być solidny (dodatkowo wzmocniony, osadzony blisko przy obręczach, dość solidne blaszki).

Zdjęcie: mechanizmy tamborka.

Od góry:

1) z dodatkowym wzmocnieniem – metalowa śruba motylkowa – bardzo wygodny mechanizm przy dużych tamborkach.Idealny do stojaków.

2) wydłużony kształt śruby (wygodne odkręcanie, dokręcanie), mosiężna, osadzona blisko obręczy, blaszki średniej grubości – bardzo dobry mechanizm przy małych i średnich tamborkach.

3) mniej wygodny kształt śruby, mosiężna, osadzona dalej od obręczy, grube blaszki – średni mechanizm (nie trzymał zbyt dobrze materiału – częste dokręcanie spowodowało szybkie starcie mosiężnej śruby),

4) wydłużony kształt śruby, mosiężna, osadzona daleko od obręczy, bardzo cienkie blaszki, które się mocno wyginają - słaby mechanizm, źle trzyma tkaninę, zsuwa się.

Oszlifowane boki są też najlepsze w tamborku nr 1 i 2. W 3 są bardziej kwadratowe.

Unikam jak ognia tamborków, które wyglądają jakby były zrobione ze sklejki (widać to od razu – kolorowe warstwy), nieoszlifowanych, z drzazgami (niebezpieczne dla rąk i tkaniny) i z podejrzaną śrubą, którą nawet z pomocą dodatkowych narzędzi trudno odkręcić. Widziałam takie w niektórych pasmanteriach i na allegro.

Tamborek do trzymania w ręku musi być lekki, najlepiej o grubości ok. 0,8-1 cm i średnicy nie większej niż 20 cm. Przy większych po prostu jest ciężko trzymać i staje się mało poręczny. Tamborki umieszczane na stojakach mogą być cięższe (grubość do ok. 2 cm) i większe (do haftu idealny to o średnicy 25 cm, większe są już bardzo nieporęczne).

Obecnie posiadam:

- ramko–tamborek okrągły (plastik i kauczuk) o średnicy 10, 5 cm i12 cm – do niewielkich haftów. Zaletą jest dobre napięcie materiału, łatwość przemieszczania na tkaninie, wadą pękanie plastikowej obręczy. Wystarczy jednak skleić ją klejem typu kropelka i posłuży bardzo długo. Tego typu tamborki pow. 12 cm średnicy (okrągłe i owalne) nie napinają już dobrze tkaniny, także guma trzymająca materiał po jakiś czasie się troch luzuje.

- tamborki drewniane ze śrubą do regulacji obwodu i grubości ok. 0,8 cm – o średnicy 18 (do haftu w ręku.) i 22 cm (do haftu w ręku i na stojaku).

- tamborki drewniane ze wzmocnioną śrubą (motylkową) do regulacji obwodu i grubości ok. 2 cm – o średnicy 25 cm (do haftu na stojaku).

Używanie tamborka

Zakładając tkaninę na tamborek nie należy od razu dokręcać maksymalnie śruby. Umieszczam obręcze na tkaninie, dokręcam trochę, następnie naciągam równomiernie tkaninę (bardzo ważne, aby zachować kształt tkaniny – równe krzyżyki) i na koniec dokręcam mocno śrubę. W czasie haftowania materiał może, zwłaszcza na dużych tamborkach trochę się luzować, wtedy delikatnie naciągam materiał i dokręcam poluzowaną śrubę. Jeżeli jednak materiał zbyt szybko traci naciąg może to oznaczać: zły mechanizm tamborka, niedopasowane lub zbyt śliskie obręcze (plastik). Można to poprawić owijając wewnętrzną obręcz białą tasiemką (kolorowa może zafarbować) lub bandażem. Spowoduje to lepszą stabilność tkaniny.

Najlepiej aby tamborek był dopasowany do wielkości obrazka, a wzór umieszczony w jego środku. Nie będzie wtedy konieczności przesuwania tamborka w różne miejsca na tkaninie lub będzie to rzadsze.

Rumunia – malowane cerkwie Bukowiny

Muszę przyznać, że właśnie malowane cerkwie Bukowiny, skłoniły mnie do wyjazdu do Rumunii, bo takie nie występujące nigdzie indziej. Co jest w nich takiego niezwykłego? To malowidła wykonane techniką freskową na zewnętrznych ścianach budynku zajmujące całą ich powierzchnię (powstały w XVI w.). Oczywiście wewnątrz cerkwi także znajdują się freski, ale jest to już czymś całkowicie naturalnym. W 1993 r. siedem zdobionych w ten sposób cerkwi zostało wpisanych na listę światowego dziedzictwa UNESCO.
Ja miałam okazje zobaczyć trzy kompleksy klasztorne:
Monastyr Humor:

 Monastyr Sucevita:

Monastyr Voronet:

Na freskach są sceny z Biblii, wizerunki świętych oraz sąd Boży.

Opowieści z podróży

Podróże stały się moją wielką pasją już w dzieciństwie. Od prawie 20 lat wyruszam w daleki świat w poszukiwanie nowych wrażeń, stykam się z najpiękniejszymi wytworami ludzkiej wyobraźni (architekturą, malarstwem, sztuką), w tym też z rękodziełem danego kraju.

Z tego względu, iż z założenia (przynajmniej na dzień dzisiejszy) blog ma być o moich pasjach z naciskiem ma artystyczne jego aspekty, nie mogę pominąć informacji o podróżach. Nie mam zamiaru jednak relacjonować całych moich wyjazdów, ale przybliżać niektóre ich fragmenty dotyczące np.: ciekawych pamiątek, tworzonego rękodzieła, informacji związanych z malarstwem i sztuką.

Żeby nie cofać się zbyt daleko opiszę tylko właściwie podróże z ostatnich 2 lata, bo akurat te były bardzo ciekawe i bogate w rękodzieło. W tym roku podróż jest jeszcze przede mną.

Opowieści zacznę od Rumunii i powoli będę wchodzić w świat Ameryki Łacińskiej, która akurat jest teraz w kręgu moich wyjazdowych zainteresowań.

ABC wybór nożyczek

Przy hafcie krzyżykowym przydatne są:

- duże ostre nożyczki do cięcia tkaniny, najlepiej krawieckie ,  ale mogą być takie normalne na domowy użytek – byle były ostre.

- małe nożyczki hafciarskie – do cięcia i obcinania nici. 
Specjalne małe nożyczki hafciarskie są bardzo ostre i poręczne, dlatego komfort pracy jest zdecydowanie większy niż przy korzystaniu z nożyczek zwykłych. Występują w wielu wersjach ozdobnych. Oczywiście po jakimś czasie nożyczki te też się trochę tępią. Ostatnio kupiłam wykonane z tytanu, które powinny być tak samo ostre przez ponad 20 lat. Można je łatwo odróżnić, bo tytan jest wielokolorowy. Na razie jestem z nich bardzo zadowolona, ale mam je dopiero kilka miesięcy.

Na zdjęciu zwykłe duże nożyczki i małe nożyczki hafciarskie (tytanowe i metalowe):

Zamienniki - księżniczki

Jeszcze jeden przelicznik z DMC na Ariadnę.
W nawiasach są alternatywne kolory, a nie takie same.

Księżniczki (dla muliny Ariadna):
1. Kopciuszek 
- 684 (417) - włosy
- 537 (543, 536), 549, biały – oczy
- 478 (474) – usta
- 679 (648) – ciało
Suknia balowa (niebieska):
- 542 (535) – rękawy, spódnica
- 537 (543, 536) – gorset
- 537(543, 536), 542 -opaska we włosach
- 549 - opaska na szyi
2. Śpiąca królewna
- 414 (417, 684) (440, 617 -dodatkowe przy kilku kolorach) – włosy
- 514 (541) – oczy
- 629 - brwi
- 478 (474) – usta
- 679 (648) – ciało
- 408 (405, 436) – korona, naszyjnik
- biały – kołnierz
- 470 (476) - rękawy, talia
- 478 - gorset
- 474 - spódnica

3.Królewna Śnieżka
- 699 – włosy
- 452 (646), biały – oczy
- 647 - powieki
- 679 (648) – ciało
- 483 (488, 485) – wstążka we włosach, dodatek w rękawach, usta- biały – kołnierz
- 537 (543, 536) – rękawy
- 546 – gorset
- 437 – spódnica
- 684 (440) - buty
- 548 (wierzch), 485 (489) (spód) – płaszcz

4.Jasmine
- 699 – włosy
- 682 (683), biały – oczy
- 452 - usta
- 457 (634) – ciało
- 594 – wstążka we włosach
- 592 (542) – opaska we włosach
- 594, 593, 440 – klejnot we włosach (opaska)
- 440 (439) – naszyjnik, kolczyki
- 593– bluzka
- 593 (nogawki), 592 (talia) – spodnie

5.Ariel
- 488 (485, 487) – włosy
- 525, 699, biały – oczy
- 472 - usta
- 455 (679) – ciało
- 506 (510, 514) – biustonosz
- 588 (589 - dodatkowy przy 2 kolorach) – talia
- 584 – ogon
- 588 – płetwy
6.Bella
- 629 (683,682) – włosy
- 681, 699, biały - oczy
- 472 - usta
- 679 (648) - ciało
- 417 - gorset, falbana na spódnicy, buty (suknia balowa)
- 411 (415), 409 – (spódnica, rękawy) (suknia balowa)
- 1619 (1620, 1611 – dodatkowe przy kilku kolorach)– sukienka dzienna
- biały – bluzka, fartuch

7.Tiana:
- tiara - 542,
- włosy, brwi, rzęsy - czarne,
- ciało - 650,
- oczy - 629, czarna i biała
- powieki - 513 (lub 514),
- usta - 686,
- wisiorek - 1619,
- wstążka od wisiorka - biała,
- rękawiczki i obramowanie dekoltu - 542,
- sukienka - 536
Żaba:
- brzuch - 562,
- plamki 615,
- reszta ciała 1692,
- oczy: biała, czarna, 629.
- zęby - białe.

Zamienniki - postacie ze stumilowego lasu

W związku z tym, że Kubuś Puchatek i cała banda jest zazwyczaj rozpisana w mulinie DMC, postanowiłam zrobić sobie przelicznik na Ariadnę. Zestawienie potrzebne mi było do kwadratów, które haftuję do projektu "Kołderki za jeden uśmiech". Kubuś jest najpopularniejszym tematem, a chciałam sobie oszczędzić każdorazowo zastanawiania się nad zamiennikami. Mam nadzieję, że przyda się to komuś jeszcze. 
W nawiasach są kolory opcjonalne a nie takie same.

Postacie ze stumilowego lasu (Ariadna):
Kubuś
- 414 (417, 428) – futerko
- 488 – kubraczek
- 699 (629) - oczy, nos
- 477 – język
- 490 – jama ustna
- 440 – na podbicie stóp
Tygrysek
- 451 (448, 436, 1522, 1528) - futerko
- 437 (415) – brzuch, uszy, mordka
- 699 (629) – prążki, oczy
- 476 (470) - nos
- 478 - język
- 490 (687) – jama ustna
- 453 (446, 681) – na podbicie stóp
Kłapouchy
- 544 (537, 538, 546) – futerko
- 552 (551) – brzuch, łapy
- 490 (697) – uszy
- 699 (629) – grzywa i ogon
- 455 (457) – nos
- 478 (688, 483) – wstążka
Prosiaczek
- 478 - tułów
- 477 – uszy, nos, język
- 476 (470, 465) – reszta ciała
- 490 - jama ustna
- 699 - oczy
Królik
- 415 – futerko
- 474 – uszy, nos
- biały – brzuch, oczy
- 699 - oczy, nos
Maleństwo i Kangurzyca
- 637 (681, 482, 452) – futerko
- 537 (543, 546) – kubraczek maleństwa
- 470 (477) - brzuch i uszy Kangurzycy, uszy Maleństwa

Lumpek
- 508 – tułów
- 510 - ogon, włosy, na nogach
- 553 – podbicie nóg, przy ogonie
- 477 - uszy

ABC wybór igły

Do haftu krzyżykowego przeznaczone są specjalne igły z tępym czubkiem (gobelinowe) i  tylko takimi haftuję. 
Tępą igłą robię też siatkę na tkaninie - nicią żyłkową. 

Ostre igły zaczepiają się o tkaninę i mogą ją uszkodzić, można  też dotkliwie pokaleczyć palce. Specjalne igły są tanie, dlatego nie warto męczyć się haftując zwykłymi.

Igły gobelinowe występują w różnych rozmiarach, które dobierane są w zależności od użytej tkaniny, ilości użytych nitek i rodzaju muliny.

Zalecany rozmiar igły w zależności od liczby używanych nitek i gęstości tkaniny:

- 1 nitka:  28 (nr igły) – 18 (nr tkaniny)

               26 (nr igły) – 16 (nr tkaniny),

- 2 nitki:  28 (nr igły) – 18 (nr tkaniny),

               26 (nr igły) – 16 (nr tkaniny),

               26, 24 (nr igły) – 14 (nr tkaniny),

- 3 nitki:  24 (nr igły) – 14 (nr tkaniny),

               22 (nr igły ) – 12 (nr tkaniny),

- 4 nitki:  22 (nr igły ) – 12, 11 (nr tkaniny),

- 5/6 nitek: 22, 20, 18 (nr igły) – 10 (nr tkaniny).

Zalecany rozmiar igły w zależności od rodzaju użytej muliny:

- Mulina bawełniana zwykła, wiskozowa, jedwabna i lniana -   rozmiar igły w zależności od ilości użytych nitek od 22 do 28.

- Mulina metalizowana - rozmiar igły 24.

- Mulina wełniana - rozmiar igły nr 16-18 do kanwy Penelope (duo -dwie nitki na dwie nitki), do kanwy jednonitkowej (mono) nr 20 .

- Retors Mat - rozmiar igły 18.

Haft artystyczny - Licewoje szytie

Jedną z moich pasji jest ikonografia, dlatego przedstawiam haftowaną jej odsłonę.

Licewoje szytie jest to technika haftu artystycznego wykorzystywanego do ozdabiania tkanin liturgicznych wizerunkami Chrystusa, Matki Bożej i Świętych. Historia tego haftu ma już kilkaset lat i wywodzi się z tradycji Starej Rusi. Główny nacisk kładziony był na haftowanie twarzy (lików) stąd nazwa.

 

Materiały: Wyszywano tylko na luksusowych materiałach (jedwab, aksamit) sprowadzanych z Chin, Iranu, Turcji, Włoch i Hiszpanii. Do haftu używano złotych i jedwabnych nici o różnej grubości, połysku i skręcie. Do zdobienia wykorzystywano m.in. perły, kamienie szlachetne i bursztyn w srebrnych oprawach.

Do farbowania materiałów i nici do XIX w. używano barwników naturalnych uzyskiwanych z części roślin tj.: kora dębu, olchowe szyszki, pokrzywa, jaskółcze ziele, skorupy orzecha włoskiego, skórki granatu, herbaty oraz metali i ślimaków. Z chwilą zastąpienia naturalnych barwników syntetycznymi, wiedza ta odeszła w zapomniana. Dzięki konserwatorom tkanin Helenie Wasilewnoj Siemieczkinoj i Tamarze Aleksandrownej Goroszko od 20 lat sztuka farbowania odkrywana jest w Rosji na nowo. 

Szkolenie: Początkowo ikony wykonywano jedynie na carskim dworze w pracowniach zwanych "świetlicami". Uczennice rekrutowane były ze szlacheckich domów, a ich kształcenie rozpoczynało się w dzieciństwie i trwała kilka lat. Od 1996 r. nauka tej techniki prowadzona jest w Oddziale Licewowo Szytia w Szkole Pisania Ikon przy Moskiewskiej Duchownej Akademii w Siergiejewym Posadzie. Szkoła uczy tradycyjnych technologii wyszywania ikon oraz stylów poszczególnych dawnych pracowni. Na rok przyjmowane są tylko 4 uczennice, a pierwszą studentką była Polka, pochodząca z Hajnówki.

  

Ściegi: Sztuka ta rozwijała się przez wieki i mimo podejmowanych przez badaczy prób nie udało się opisać wszystkich używanych ściegów. Skatalogowano ich około dwustu, nie rozpoznając jeszcze wszystkich ich rodzajów.

  

Warsztat pracy:

 Etapy pracy: Przed rozpoczęciem haftu przygotowywany był rysunek na papierze.

Do zrobienia szkiców i przeniesienia ich na tkaninę zapraszani byli najwięksi artyści.

Przy wyszywaniu twarzy były używane nici jedwabne w celu ich podkreślenia i nadania blasku. Szaty wyszywane były nićmi matowymi i złotymi. Na etapie końcowym dodawano zdobienia m.in. z pereł i kamieni szlachetnych. Nad większymi ikonami pracowało wiele osób i trwało to nawet kilka lat.

Najpiękniejsze i najstarsze (600 i więcej lat) wyszywane ikony znajdują się w największych rosyjskich muzeach i zaliczane są do najcenniejszych dzieł rosyjskiej sztuki.

W Polsce można było zobaczyć prace w tej technice w terminie: 18.07.2008 r.- 07.09.2008 r. w Muzeum Ikon w Supraślu. Ikony prezentowane na wystawie zostały wykonane w Oddziale Licewowo Szytia w Szkole Pisania Ikon przy Moskiewskiej Duchownej Akademii w Siergiejewym Posadzie na zamówienie ofiarodawców, którzy przekazali je do różnych parafii Moskwy i jej okolic. Zamieszczone zdjęcia pochodzą z tej wystawy.

Torebka z haftem

Ani zima, ani wiosna nie sprzyjała mi zbytnio w haftowaniu. Przejrzałam stare hafty i jeden postanowiłam wykorzystać w sposób bardziej użytkowy. Podłożyłam boki kanwy, obszyłam je koronką i naszyłam hafcik na torebkę. 

Efekt na zdjęciu:

Wystawy ogólnopolskie

Producenci związani z haftem organizują co kilka lat ogólnopolskie wystawy dla amatorów połączone z konkursem.

Zazwyczaj wystawy odbywają się w salach wystawowych Centralnego Muzeum Włókiennictwa w Łodzi.

Kalendarium wystaw:

Centralne Muzeum Włókiennictwa w Łodzi
*Ogólnopolska Wystawa Haftu Krzyżykowego Amatorów:
I    - 16.03.2000 r.
II   - 11.06.2002 r.
III -  31.05.2005 r.
IV - 12.06.2008 r

*"Złota igła":

V  - 08.06-28.08.2011 r.

VI - 12.06-14.09.2014 r.

DMC

*„Inspirujemy kolorem”:

- 21.10.2006 r.

- 10.10-10.11.2009 r. - nagrodzone prace: TU
V edycja w salach Muzeum Włókiennictwa w Łodzi: 

- 05.10.2012 r. uroczysta gala,
- 06.10.-17.11.2012 r. wystawa pokonkursowa.
 

ARIADNA

*Ogólnopolska Wystawa Rękodzieła Artystycznego "Z nici Ariadny".

I  edycja  - 2003 r.

II  - 12.09.2006 r.

III - 08.04-07.06.2009 r.
IV -  otwarcie: 10.05.2012 r. - wystawa do 02.09.2012 r.

ABC wybór muliny

Mulina to serce haftu - musi być dobrej jakości. Powinna się dobrze układać, nie plątać i nie farbować (co jest najbardziej bolesne). Niespodzianek można uniknąć nie kupując mulin nieznanego pochodzenia, złej jakości. Wysoką jakość gwarantują znani producenci (np.: DMC).
W Polsce można dostać mulinę następujących producentów: Ariadna (Polska), DMC (Francja), Madeira (Niemcy), Coats: Anchor i Puppets (W. Brytania), NCT (Czechy).
Najlepiej wybrać jednego producenta, ponieważ niewykorzystana mulina przyda się przy kolejnych robótkach.
Mulina sprzedawana jest w motkach, w których jest jedno pasmo nici o długości 8-10 metrów (w zależności od producenta). Pasmo dzieli się na 6 nitek, które rozdziela się w zależności od gęstości tkaniny używanej do haftu

RODZAJE MULIN

Mulina bawełniana (100 % bawełna) – podstawowa nić do haftu krzyżykowego. Wykorzystywana też do haftu półkrzyżykowego i płaskiego. Dla ułatwienia pracy należy haftować dłuższą nitką (ok. 50-70 cm).

1) DMC (465 kolorów) - bawełna egipska, z połyskiem, dwukrotnie merceryzowana o długich włóknach, wysoka jakość. Łatwo się haftuje i rzadko plącze się w czasie pracy. Wykorzystywana jest przez większość producentów wzorów – tym samym jest najbardziej uniwersalna. W związku z mnóstwem zalet jest też najdroższa. Pasmo  ma 8 m – podzielne na 6 nitek.

2) Ariadna (obecnie 330 kolorów) – dużo tańsza, ale bardziej się plącze w czasie pracy. W 2009 r. firma wprowadziła dodatkową kolorystykę (120 kolorów), zmieniła sposób produkcji oraz nadała nową numerację. Pasmo 8 m – podzielne na 6 nitek.

3) Madeira (369 kolorów) – matowa w zamkniętym opakowaniu. Pasmo 10 m – podzielne na 6 nitek.

4) Coats: Anchor (466 kolorów) – bawełna egipska / Puppets (272 kolory). Pasmo 8 m – podzielne na 6 nitek.

5) NCT (czeska -140 kolorów) – mała kolorystyka, słaba jakość (może farbować).

Nie używałam mulin firmy Coats i NTC.

Mulina cieniowana (100 % bawełna) – w jednym pasemku (6 nitkowym) znajdują się rożne kolory, które dają efekt cieniowania.
1) DMC - Color Variations (36 kolorów) - pasmo 8 m – podzielne na 6 nitek.

2) Ariadnę – mulina cieniowana (10 kolorów ) – pasmo 8 m – podzielne na 6 nitek.

3) Madeira - Multicolor (10 kolorów) - pasmo 10 m – podzielne na 6 nitek.

4) Anchor: mulina Multicolor (16 kolorów) - pasmo 8 m – podzielne na 6 nitek.                

Mulina metalizowana (100 % poliester lub skład mieszany) - do haftu krzyżykowego, półkrzyżykowego i płaskiego. Ciężka w haftowaniu, łatwo uszkodzić – dość droga. Należy pracować krótszymi kawałkami nici, zapobiega to plątaniu i skręcaniu (ok. 30-40 cm). W celu uzyskania lepszego efektu należy haftować na tamborku.

1) DMC (36 kolorów) – Light Effects DMC podzielona jest na grupy kolorystyczne: Klejnoty (14 kolorów), Cenne metale (6 kolorów), Antyczne (5 kolorów), Perłowe (8 kolorów), Świecące w ciemności (1 kolor), Fluorescencyjne(2 kolory) – pasma po 8 m, podzielne na 6 nitek.

2) Madeirę (38 kolorów) - Metal Nr 10 – 20 kolorów, Metal Nr 3, Nr 4, Nr 5 – po 6 kolorów - pasmo 20 m, podzielne.

2) Anchor  (6 kolorów) Lame metal:  pasmo 10 m, podzielne.

Mulina lniana (100% len) - do haftu krzyżykowego, półkrzyżykowego, płaskiego. Matowa o naturalnych pastelowych kolorach. Zalecana do wyszywania delikatnych motywów (np. kwiatów) na płótnie lnianym lub bawełnianym w kolorze naturalnego lnu. Może być używana samodzielnie lub z muliną zwykła. Należy pracować krótszymi kawałkami nici, zapobiega to plątaniu i skręcaniu (ok. 30 - 35 cm).

1) DMC (24 kolory) – pasmo po 8 metrów, podzielne na 6 nitek. Numery kolorów muliny lnianej są identyczne jak numery muliny zwykłej DMC, poprzedzone dużą literką L.

Mulina wiskozowa - do haftu krzyżykowego i płaskiego, delikatna, z mocnym połyskiem. Do haftowania detali lub niewielkich wzorów. Może być używana samodzielnie lub w kompozycji z muliną zwykła. Wiskoza jest śliska, należy więc pracować krótszymi kawałkami nici, zapobiega to plątaniu i skręcaniu (ok. 30-35 cm).

1) DMC (60 kolorów) Satynowa: pasmo 8 m, podzielne na 6 nitek. Numery kolorów muliny satynowej są identyczne jak numery muliny zwykłej, poprzedzone dużą literką S.

2) DMC (100 kolorów) Rayon: pasmo 8 m, podzielne na 6 nitek. Numery kolorów muliny satynowej są identyczne jak numery muliny zwykłej, poprzedzone liczbą 30. Obecnie jeszcze dostępna, wycofywana z rynku.

3) Madeire (80 kolorów ) Decora: pasmo po 5 m, podzielne na 4 nitki.

Mulina jedwab naturalny (100% jedwab) - do haftu krzyżykowego i płaskiego, delikatna, z mocnym jedwabnym połyskiem. Może być używana samodzielnie lub w kompozycji z muliną zwykła. Jedwab jest śliski, należy więc pracować krótszymi kawałkami nici, zapobiega to plątaniu i skręcaniu (ok. 30 cm).

1) Madeirę (108 kolorów) Pure Silk: pasmo po 5 m, podzielne na 4 nitki.

Mulina wełniana (100% wełna) – do haftu krzyżykowego i półkrzyżykowego, do wyszywania na poduszkach, oparciach krzeseł, haftowania obrazów (gobelinów) itp. Dla ułatwienia pracy należy haftować dłuższą nitką (ok. 50-60 cm) na ramie, aby zachować kształt kanwy. Haftuj się całym pasmem (nie rozdziela się nitek tworzących pasmo).

1) DMC (390 kolorów) – Wełna: pasmo 8 m (niepodzielne).

2) Anchor (475 kolorów) - Wełna gobelinowa Tapisserie: pasma po 5 i 10 m (niepodzielne).

Retors Mat (100% bawełna) – do haftu gobelinowego, idealna do prac dużego rozmiaru np.: reprodukcji malarstwa, haftowanych obrazów ściennych, poduszek. Dla ułatwienia pracy należy haftować dłuższą nitką (ok. 50-60 cm) na ramie, aby zachować kształt kanwy.

1) DMC (285 kolorów) – pasmo 8 m,  nie rozdziela się nitek tworzących pasmo.